ေဂါင္းေဆာင္၏တန္ဘိုး--မနာလိုအားက်ျခင္း (၀ါ) ၿပိဳင္ဆိုင္ျခင္း

ေဂါင္းေဆာင္မႈသည္ တန္ခိုးစြမ္းရည္ႀကီးေသာ လုပ္ငန္းတခုျဖစ္သည္။ ေဂါင္းေဆာင္တဦးသည္ ရာထူးႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို အားက်ၾကသလို ထိုရာထူးႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား၌ နစ္ေပ်ာ္တတ္ၾကသည္။ သူသည္ ေျမႇာ္ပင့္လြန္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ို႔ေသလြန္ျခင္းတခုခုကို လက္ခံရဟိတတ္သည္။ ၿပိဳင္ဖက္မဲ့ခ်န္ပီယံ တေယာက္အျဖစ္ နာေက်ာ္ႀကားခံရတတ္သည္။ ေျမႇာက္စားျခင္းခံရတတ္သည္။ေဂါင္းေဆာင္တေယာက္သည္ မၾကာခဏ ၿပိဳင္ဆိုင္ျခင္းခံရေသာအခါ အနည္းငယ္အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္မွာ အားက်ဖြယ္ရာေကာင္းျခင္းပင္ျဖစ္၏။ အခ်ိန္အ၀ါျမင့္မားမႈႏွင့္ တန္ခိုးအဏာႀကီးေသာ ရာထူးမ်ားအတြက္ စိတ္အားထက္သန္ျပင္းျပစြာ သူ႐ို႔၏ကတိဂ၀တ္၊ သစၥာမ်ားျဖင့္ ေႁကြးေႀကာ္တတၾကသည္။ ယင္းေနာက္ တိုင္းျပည္အတြင္း အျမင့္မားဆံုးေသာရာထူးကို ျမဴဆြယ္ရယူၾက၏။ဆိုနီယာဂႏၵီ (Sonia Gandhi) သည္ တိုင္ျပည္၏အျမင့္ဆံုး အာဏာရာထူးအားစြန္႔လႊတ္ရျခင္း အၾကာင္းအရင္းမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုအား အျငင္းပြားဖြယ္ရာျဖစ္လာသည့္တိုင္ေအာင္ သူမ၏ ပထမထဲက ပထမဆံုးအျပဳအမူမွာ “ဤရာထူးအားမယူပါ” ဟု ျငင္းဆိုေဖၚျပျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ တိုင္ျပည္အတြင္း၌ အေရးအႀကီးဆံုးႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အဟိဆံုးရာထူးအား စြန္႔လႊတ္ရသည္မွာ အေၾကာင္းအရင္တစံုတခုကို ေအာက္ၿခီခံ၍ အလိုအေလွ်ာက္ သေဘာေပါက္ ယံုၾကည္ထားျခင္းသည္ သူမ၏အတြင္းစိတ္၌ “ဤရာထူးအားမယူပါ” ဟု တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လ်က္ ဟိခပါလိမ့္မည္။ ထိုတိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္မႈႏွင့္အတူ ဣေႃႏၵရရ သူမ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား တည္ခင္းျပသႏိုင္ခပါ၏။ယခု ထို “စူးေျငာင့္သရဖူ” အား မာန္မိုဟန္စိန္ (Manmohan Singh) ဥေဂါင္း၌ ၀တ္ဆင္ပီးလိုက္သည္။ ဤသည္မွာ “ေဂါင္းေဆာင္မႈနည္းလမ္းမွာ ပဇာကိုေခၚပါသနည္း” ဟု ၾကည့္ရွဳ႕မွတ္သားဖြယ္ရန္ ဥပမာျပသလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ႏွစ္ဦးစလံုး (Sonia and Manmohan Singh) ေဂါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္လာၾကၿပီး အတူတကြ ဦးစီးဦးေဆာင္ၾကပါလိမ့္မည္။ အမွန္ပင္ အစိုးရအျဖစ္အုပ္ခ်ဳပ္စီမံခန္႔ခြဲေသာ ပါတီ (၀ါ) အဖြဲ႔အစည္းတခု၏ဥေႏွာက္သည္ အလြန္ပင္ႀကီးမားပါ၏။ (သို႔မဟုတ္) တိုင္ျပည္သည္ နယ္နမိတ္မဲ့နီးပါး က်ယ္ျပန္႔ေသာ အက်ပ္အတည္းအခက္အခဲမ်ားကို ေျဖယွင္းႏိုင္ေသာ ဥာဏ္အေျမႇာ္ျမင္ျဖင့္ ျပည္ခ်ံလုနီးနီး ဟိပါလိမ့္မည္။ သူ၏ (မာန္မိုဟန္စိန္) စီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္ အမိန္႔စကားမ်ားသည္ တရားဥပေဒျဖစ္၍ မင္းေမွ်ာင္ကပ္စားကပ္ဖါးမ်ားလည္း ေပါမ်ားၾကပါလိမ့္မည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုစီ ေဂါင္ေဆာင္တဦးတေယာက္မွ် ေဂါင္းေဆာင္မႈ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္းမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ဤသည္ကို ကတ္ဒီလခ္ေမာ္တာကားကုမၸဏီ (Cadillac Motor Car Company) မွ တိုတုတ္ျပတ္သားစြာ ရြီးခ်ယ္ေခၚ၀ါလိုက္သည္မွာ “ေဂါင္းေဆာင္မႈျပစ္ဒါဏ္”--သည္--တခ်ိန္တခါက သမိုင္းတြင္ခၿပီး၊ ယင္းကဲ့သို႔ ဆက္လက္တည္ဟိဆဲျဖစ္သည္။လူေလာကနယ္ပယ္တိုင္း၌ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈႏွင့္ဆက္စပ္္လ်က္ ထိုပုဂၢိဳလ္ (ေဂါင္းေဆာင္) သည္ ပထမဆံုးနာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈ အလင္းေရာင္ျဖဴထဲ အၿမဲမျပတ္ဆက္လက္ရွင္သန္လ်က္ ဟိပါလိမ့္မည္။ ေဂါင္းေဆာင္မႈအာဏာကို ပုဂၢိဳလ္တဦးအားအပ္ႏွံရန္ျဖစ္စီ သို႔မဟုတ္ ကုန္ပစၥည္းတခုခုထုတ္လုပ္ရာ၌ျဖစ္စီ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းႏွင့္အားက်မနာလိုမႈမ်ားသည္ (လုပ္ငန္းခြင္၌) အၿမဲတမ္းျဖစ္တတ္ၾကသည္။ ပန္းခ်ီအႏုပညာနယ္ပယ္ထဲ၌ျဖစ္စီ၊ စာပီေလာကထဲ၌ျဖစ္စီ၊ ေတးရြီးအႏုပညာေလာကထဲ၌ျဖစ္စီ၊ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းခြင္၌ျဖစ္စီ၊ ဆုလါဒ္ႏွင့္ျပစ္ဒါဏ္ပီးျခင္းသည္ အၿမဲတမ္းတေဘာတည္း တူညီၾကသည္။ ဆုလါဒ္သည္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းျဖစ္၍ ျပစ္ဒါဏ္ပီးျခင္းသည္ ျပင္းထန္ေသာျငင္းဆိုျခင္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာေလ်ာ့ပါးစီေအာင္ျပဳျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ပုဂၢိဳလ္တဦးဦး၏အလုပ္ (သို႔မဟုတ္) လုပ္ရပ္သည္ ေလာကတခုလံုးအတြက္ စံမွီအဆင့္အတန္းတခုျဖစ္လာေသာအခါ၊ ၄င္းအဆင့္အတန္းသည္ အနည္းဆံုး မနာလိုအားက်မႈျမႇားဦးမ်ား၏ ပစ္မွတ္တာဂတ္တခု ျဖစ္္လာတတ္သည္။ အကယ္၍ သူ၏လုပ္ရပ္သည္ ထူးျခားသည့္ဂုဏ္သတၱိမဟိပါက (၀ါ) ရြက္ၾကမ္းရီႀကိဳမွ်သာျဖစ္နီပါက ျပင္းထန္ေသာအခက္ခဲအက်ပ္အတည္းမ်ားႏွင့္အတူ သူသည္ တေယာက္တည္း ၀ိုင္းပယ္ထားျခင္းခံရမည္မွာ ေသခ်ာပါ၏။ အကယ္၍ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ထူးျခားေျပာင္ေျမာက္သည့္ အတြီးအေခၚအယူအဆ၊ လက္ရာမ်ားႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈအထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္နီပါက လႈပ္ယွားသေယာင္ေယာင္၊ အနစ္နာခံသေယာင္ေယာင္ျပဳျပတတ္ေသာ ကပ္စားကပ္ဖားမ်ား ခ်ီးက်ဴးမႈဘာသာစကား ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ ျပည္္ခ်ံ၀ိုင္ရံလ်က္ ဟိနီပါလိမ့္မည္။ မနာလိုသ၀န္တိုမႈမ်ားသည္လည္း အစြမ္းထြက္လာၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ထိုအစြမ္းမထြက္မႈသည္ ႏွစ္ဖက္ခြဘာသာစကားႏွင့္ သုခမီအႏုပညာသွ်င္သည္ အမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ၊ အမ်ားလက္ခံေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကိုရြီးဆြဲပါလိမ့္မည္။ ဇာမဆို သင္သည္ ရြီးသားေဖၚျပႏိုင္သည္။ ဆီးခ်ယ္ရြီးဆြဲႏိုင္သည္။ တီမႈတ္သီဆိုႏိုင္သည္။ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ႏိုင္သည္။ ထူးျခားထက္သန္ေသာ ပညာဥာဏ္ (၀ါ) စစ္မွန္ေသာဆီးတဆိပ္ႏွင့္ သင့္လုပ္ရပ္အား ခ်ယ္မႈန္းမဖ်က္ဆီးႏိုင္သမွ်ကာလပတ္လံုး သင္အား မည္သူတဦးတေယာက္ကမွ် ထူးကဲေက်ာ္လြန္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သလို ဂုဏ္သရည္ပ်က္ျပားေအာင္ မေကာင္းသတင္းမ်ားလည္း လႊင့္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာအလုပ္ (သို႔မဟုတ္) ေကာင္းမြန္ေသာအလုပ္မ်ားလုပ္ၿပီး ျပည့္စံုခၿပီးအခ်ိန္မ်ား--မ်ားစြာၾကာၿပီးေနာက္ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ား (ေနာက္လိုက္မ်ား (သို႔) တျခားမ်ား) သည္ ေမွ်ာ္လင္းခ်က္ပ်က္ၿပီမႈ၊ စိတ္ပ်က္မႈ (၀ါ) မနာလိုစိတ္ထားမ်ားျဖင့္ သူ႐ို႔၏ ေဂါင္းေဆာင္၏လုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးျပည့္စံုျခင္းမျပဳႏိုင္ခေၾကာင္း ထုပ္ေဖၚေျပာဆိုၾကပါလိမ့္မည္။ေဂါင္းေဆာင္သည္ ႏွိမ္းနင္းတိုက္ခိုက္ျခင္းခံရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ ေဂါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။ ထိုကဲ့သို႔ တိုက္ခိုက္မႈသည္ သူအားတရားမွ်တမႈ၊ ညီမွ်မႈအား ႀကိဳးစားအားထုတ္ လုပ္ေဆာင္စီျခင္း--ထင္ယွားသိသာေသာေဂါင္းေဆာင္မႈ သက္သီသာဓကအျဖစ္ ေပါင္းစပ္ပီးလိုက္ျခင္းလည္းျဖစ္၏။ တန္းတူညီမွ်မႈခ်ိဳ႔တဲျခင္း (ခၽြတ္ယြင္းခ်က္) သို႔မဟုတ္ တန္းတူညီးမွ်မႈ ပိုမိုေကာင္းမြန္ျခင္းမ်ားအား ရွာေဖြ၍ ေနာက္လိုက္မ်ား ခ်ံဳ႔ခ်ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ပို၍ေသခ်ာခိုင္မာသည္မွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္နီရာယူႏိုင္မႈ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားျခင္းကိုကား မည္သူတဦးတေယာက္မွ တိုက္ဖ်က္၍ရႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ထူးထူးျခားျခား၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းမဟုတ္ပါ။ ကမၻာႀကီးစတင္လာစကပင္၊ လူသားမ်ားဆႏၵအာ႐ံု (တဏွာ) စတင္လာစကပင္ ႀကီးပြားလိုစိတ္၊ ေလာလရမၼက္၊ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ စိုးရိမ္ေသာက၊ မနာလိုျခင္း၊ အားက်ျခင္းႏွင့္ သူတပါးထက္ ထူးကဲေက်ာ္လြန္လိုေသာ စိတ္ဆႏၵမ်ားသည္လည္း ကမၻာဦးစတင္ခါကပင္ စတင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အရာရာတိုင္း အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း အကယ္၍ ေဂါင္းေဆာင္သည္ တည္းတည္းမတ္မတ္၊ မွန္မွန္ကန္ကန္၊ မွ်မွ်တတ၊ ရိုးရိုးသားသား ဦးစီးဦးေဆာင္ႏိုင္ပါက သူသည္--“ေဂါင္းေဆာင္”--အျဖစ္္ ဆက္လက္က်န္ဟိနီမည္မွာ ေအကန္မလြဲပါ။အိႏၵီယႏိုင္ငံကၽြန္းရြာေတာဓေလ့ အေခ်သူငယ္မ်ား အၿမဲတမ္းပံုေျပာျပၾကသည့္ ရြာဓေလ့ပံုျပင္၀တၳဳတပုဒ္ဟိပါသည္။ ၄င္းပံုျပင္ကို အလြန္္ယွင္းလင္းလြယ္ကူစြာ “အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေသာ ေဂါင္းေဆာင္” ဟု ေခၚ၀ါၾကသည္။ ဤပံုျပင္သည္ အေခ်သူငယ္မ်ားသာမက လူႀကီးအတြက္လည္း အလြန္အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းစီပါ၏။တနိ႔ေသာအခါ နန္းတြင္းအေစးခံ ကၽြန္မႀကီးသည္ ဘုရင္မိဘုရားမႀကီး လႊတ္ေတာ္ခန္းမအား သန္႔ယွင္းေရးလုပ္နီစိုင္ အ႐ိုးအဆစ္မ်ားကိုက္ခဲ၍ လက္သီခါးပန္းက် ေညာင္းညာလာ၏။ လုပ္နီက် နိ႔စိုင္သန္႔ယွင္းေရးလုပ္ငန္းမ်ား ျပန္လည္မစတင္ခင္ နန္းတြင္းဟိ မိဘုရားမႀကီး၏ အိပ္ရာသည္ သူမအား တရီးတေမာအေညာင္းေျဖရန္ ဆြဲေဆာင္ဖိတ္ေခၚနီသေယာင္ေယာင္ ခံစားလာရ၏။ အေစခံနန္းတြင္းကၽြန္မႀကီး အိပ္စက္အနားယူနီခ်ိန္ မိဘုရာႀကီး အျမင္မေတာ္ေသာအျဖစ္ကို ျမင္ေသာအခါ အျပစ္ဟိေသာ “ရာဇ၀တ္ေကာင္…. ရာဇ၀တ္ေကာင္….အလြန္႐ိုင္းစိုင္းယုတ္မာေသာ ရာဇ၀တ္ေကာင္” ဟု ေအာ္ဟစ္လီ၏။အေခြအရံနန္းတြင္းစစ္သည္ေတာ္မ်ား ကၽြန္မႀကီးအား ေဂါင္းျဖတ္ျပစ္ဒါဏ္ပီးရန္ ဆြဲထုတ္မည္ဆဲဆဲ၌ ႐ုတ္တရက္အံ့ၾသမိသည့္အသံျဖင့္ ကၽြန္မႀကီးသည္ ဘုရင္မိဘုရားႀကီးအား ႏႈတ္ႁမြက္ထြက္ဆိုလိုက္သည္မွာ “အကၽြႏႈပ္သည္ မိဘုရားမႀကီးအိပ္ရာ၌ ငါးမိနစ္မွ်သာ အိပ္စက္အနားယူမႈအား ဤမွ်ေလာက္ လူသားမဆန္စြာ ႀကီးလဲေသာျပစ္ဒါဏ္ခပ္ပါ၏။ ဤအိပ္ရာထက္၌ မိဘုရားမႀကီး ယခုအခ်ိန္ထိ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ နိ႔စိုင္ရက္ဆက္မျပတ္ အိပ္စက္ေတာ္မူျခင္းအား မည္မွ်ႀကီးမားေသာ ျပစ္ဒါဏ္မ်ိဳးခပ္ျခင္း ခံပါမည္နည္း။ မတြီး၀ံ့စရာပါ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ေတာ္မူ၏။ဘာသာျပန္ခိုင္ျမသိန္း (ေခ်ာင္းသာႀကီး)